Dichter en priester zijn twee die ik graag lees, en ze hebben allebei verrassingen. Mörike de Grotten van de Zwabische Alb, Kleine Westfaalse hellebaarden. Het is duidelijk, duidelijk, sterk in smaak als lokale ham. Hij nodigt iedereen uit voor het banket, "die van de hekken / die van de hagen". Wat stevig gebouwd is, heeft een bijna heraldisch effect. In "allenthalben" is er plotseling de herinnering aan een half paard en misschien is de helft van de vacht van Sint Maarten bedoeld. Op een dag verlaat iemand het huis en overweegt zijn "vijf broden en twee vissen" mee te nemen voor testamentaire wonderen. Er zijn ook meer tedere gedichten. In "Lisa" waait een wind door de wolken tot de regen zacht is. Een eigen wereld voor de woorden die iemand heeft en nodig heeft en die niemand steelt. Er is een diep vertrouwen in de verzen, in vreemde metaforen, zelfs in zeer alledaagse dingen; dit is zeldzaam onder dichters. Deze is betrouwbaar en waar. Joy Markert, november 2020

Manfred Moll estudió mucho, primero fue profesor, luego pastor, escribió poesía, pero después de un primer volumen de poesía sólo publicó ocasionalmente en antologías y revistas. En sus confesiones refleja, a menudo de forma lacónica e irónica, sobre sí mismo, su trabajo, su fe y sus dudas.